Chociaż rozwiązanie stosunku pracy najczęściej kojarzy się z rozwiązaniem umowy o pracę za wypowiedzeniem albo bez wypowiedzenia, to ustawodawca w art. 30 Kodeksu pracy w pierwszej kolejności jako sposób rozwiązania stosunku pracy wskazuje porozumienie stron. Nie powinno ulegać wątpliwości, że jest to sposób rozwiązania umowy najbardziej korzystny dla obydwu stron, bowiem pozwala na ustalenie między pracodawcą a pracownikiem najbardziej korzystnego dla obydwu stron sposobu zakończenia stosunku pracy.
Z ofertą zawarcia porozumienia może wystąpić każda ze stron stosunku pracy. Rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron nie jest ograniczone żadnymi obostrzeniami. Oznacza to, że może być zawarte w każdym uzgodnionym terminie. Porozumienie może być zawarte również podczas niezdolności pracownika do pracy, w czasie urlopu, czy podczas urlopu macierzyńskiego. Podobnie sama umowa może ulec rozwiązaniu w każdym, uzgodnionym terminie – także natychmiast. Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że moment rozwiązania umowy o pracę może zostać również określony jako zdarzenie przyszłe i pewne.
Co istotne Kodeks pracy nie zastrzega dla rozwiązania umowy za porozumieniem stron formy pisemnej, a zatem może to nastąpić przez czynności konkludentne. Wykładnia porozumienia stron dokonywane będzie zgodnie z art. 65 par.2 KC w zw. z art. 300 KP, a zatem konieczne będzie ustalenie jaki był zgodny zamiar i cel zawartego porozumienia.
Porozumienie może regulować wiele kwestii związanych ze stosunkiem pracy i jego rozwiązaniem. Najczęściej porozumienie stron wiąże się ze skróceniem lub wydłużeniem okresu wypowiedzenia. Sporządzając porozumienie należy wyraźnie określić, czy np. skraca ono jedynie okres wypowiedzenia, czy zawarte porozumienie całkowicie zastępuje dokonaną wcześniej jednostronną czynność – oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.
Co szczególnie istotne, w przypadku rozwiązania stosunku pracy na mocy porozumienia stron, pracownikowi nie przysługują żadne środki odwoławcze. Stronom pozostaje jedynie możliwość uchylenia się od złożonego oświadczenia woli poprzez powołanie się na jego wadę.